In het Amerikaanse bedrijf waar ik werk wordt top-down en directief gemanaged. Dat botst met de Nederlandse cultuur. Het botst in ieder geval met mijn open karakter. De vraag is dus hoe ik daar mee om weet te gaan. Het is laveren tussen respect voor de organisatie en respect voor mezelf. Vroeger keek ik eerst naar “de ander”, de bedrijfscultuur. Nu weet ik dat ik het eerst bij mezelf moet zoeken.
Als ik trouw ben aan mezelf, kan ik op de juiste manier initiëren of reageren. Ik zet een stap en bezie hoe ik en de organisatie ermee omgaan. In mijn jongste stap ging ik in tegen een vooropgezette conference call, die naar mijn idee teveel mensen op de lijst had staan, teveel onderwerpen zou behandelen en teveel tijdzones besloeg. Bovendien zie je dat -mede door- het directieve managen, mensen zich kunnen en gaan verschuilen. Kraakhelder, maar respectvol gaf ik aan dat mijn idee voor een vruchtbare behandeling van de onderwerpen eerst een fysieke vergadering in klein comité zou moeten zijn. Om te beginnen bij mezelf: het was gezien de context van lastige marktomstandigheden spannend voor me om te doen, maar wat voelt het ontzettend goed! Je eigen basis trouw blijven werkt. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben er van gegroeid. Ik heb een duidelijke boodschap uitgezonden die voor mezelf klopt en ik ben (uiteraard) respectvol gebleven. Dit refereert aan twee (kern-)elementen van het programma Open Onderhandelen die ik heb gevolgd. De eerste is dat onderhandelen primair over jezelf(-kennis) gaat en de tweede is dat storingen eerst opgelost moeten worden alvorens je gezamenlijk verder kunt. Hoe het Amerikaanse bedrijf omging met mijn stap en dus met de storing, daarover een volgende keer meer.
Derek Oerlemans
Blijf met onze maandelijkse ‘Impuls’ op de hoogte van de ontwikkelingen en onze inzichten op het gebied van: