Tijdens de training vragen deelnemers vaak aan mij of het geleerde ook niet erg handig kan zijn in de thuissituatie. De vraag stellen is het antwoord geven. Uiteraard zijn er al veel boeken geschreven en invalshoeken benaderd over de omgang met kinderen. Tegelijkertijd zijn er paralellen te trekken met het gedachtegoed van het Open Onderhandelen en Harvard schreef hier ook over.
Kinderen zijn als geen ander in staat om ons een spiegel voor te houden. Een spiegel die ons laat zien hoe we eigenlijk in ons vel zitten en soms niets zegt over het gedrag van het kind. Of onze kinderen laten zien waar we in onze eigen ontwikkeling nog ons werk te doen hebben. Wat is voor jou het meest lastige gedrag wat jouw kind naar jou toe kan vertonen? En wat is op dat moment hetgeen je impulsief geneigd bent te doen? En wat is het gedrag wat je zou vertonen als je jezelf net even de tijd had gegeven om te reflecteren op de situatie? En hoe lastig kan het zijn om die tijd te nemen als je op tijd op je werk moet zijn, of na een dag hard werken, files, drukte etc.…….
Het doorvoelen van hetgeen waar je in geraakt wordt door het gedrag van de ander is een proces waar je ook in werksituaties veel aan hebt. Het stelt je in staat om uit de eerste emotionele reactie te blijven. Zou je wel gelijk reageren dan leidt dat vaak tot strijd en afstand en maakt het daarna alleen maar nog lastiger om met elkaar in gesprek te komen. In veel gevallen weet je dan enerzijds ook nog niet wat de eigenlijke bedoeling is van je gesprekspartner (of kind). En anderzijds ga je voorbij aan hetgeen je raakt waardoor je er zelf niet van kan leren. Eigenlijk best kinderachtig toch?
Luisteren naar de ander en je inleven in zijn of haar belevingswereld is vaak de sleutel tot contact. De grap of wellicht de ellende hiervan is echter dat jezelf voornemen dit vaker te doen niet echt werkt. Misschien zelfs echt niet werkt. Je kan jezelf namelijk niet meer inleven in een ander dan de mate waarin je je eigen binnenwereld hebt verkend. Dus toch weer eerst de weg naar binnen maken en kijken hoe jij je onder een situatie voelt. Wat van hetgeen voor jou belangrijk is staat onder druk en wat roept dat bij je op? En waar heb je behoefte aan? En wat zou dat zijn voor de ander? Op welke teen ben je gaan staan?
Het is een beetje zoals je snijden bij het scheren, dan helpt een pleister plakken op de spiegel ook niet veel.
Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met het Open Onderhandelen in de thuissituatie. En als je geen kinderen hebt ben je misschien wel in de gelukkige situatie dat je af en toe een hele kinderachtige partner (of manager) hebt.Meer leren over Open Onderhandelen en hoe jouw impact in samenwerken te vergroten?
Gelukkigere mensen in gezonde bedrijven in een betere wereld, hoe zou dat zijn?!
Robert Jan Steinmetz
Frits Philips jr. & Partners
“Open Onderhandelen”
Blijf met onze maandelijkse ‘Impuls’ op de hoogte van de ontwikkelingen en onze inzichten op het gebied van: