Ik ontvang een telefoontje; “Mijn buren zeggen dat ik heb toegezegd dat zij net zo’n uitbouw kunnen doen aan hun huis als ik, maar dat heb ik helemaal niet gezegd!!!”
Inmiddels is de bouw in vergevorderd stadium doordat deze man een aantal weken met vakantie was. De buitenmuur is inmiddels de binnenmuur geworden van de nieuwe buurman. En dit alles voltrekt zich terwijl beide partijen elkaar nog nooit (onder het genot van een glas wijn) hebben ontmoet. Onuitgesproken zorgen over en weer over de verbouwing en geen relatie, dus geen contact, maken dat in een mum van tijd de spannning en onveiligheid flink oploopt. Eigenlijk wil men dit niet, dus wordt er (helaas) via brieven over en weer getracht de situatie in de hand te krijgen. Dit in plaats van even met elkaar rond de tafel te gaan zitten. Op het moment dat in één van de brieven de andere partij aansprakelijk wordt gesteld voor eventuele schade is het hek van de dam.
Na wat doorvragen krijg ik te horen dat er van allerlei kanten op aangedrongen wordt om vooral een “echte” advocaat in de hand te nemen. Die zal de andere partij dan wel eens even duidelijk maken hoe de vork in de steel zit.
Aan de emotionele kant voldoet dit aan de behoefte aan duidelijkheid, rechtvaardigheid en hopelijk opluchting aan het eind. Deze behoeften zijn op korte termijn zo sterk aanwezig dat er vergeten wordt dat er op lange termijn nog naast elkaar gewoond gaat worden. Want hoe zie je elkaar nog na een kort geding met modder gooien?
Ik ben dan nieuwsgierig hoe er gereageerd gaat worden bij de eerste geluidsoverlast of overhangende tak.
In onderhandelingen zowel zakelijk als privé is het natuurlijk ontzettend belangrijk om samen vast te stellen over welke inhoud men het eens moet worden. Mag in dit geval een buitenmuur als binnenmuur worden gebruikt? Op welke manier moet de fundering voor deze muur gebouwd zijn en wat betekent dat kadastraal?
Uiteindelijk zijn voor al deze zaken regels opgesteld door bijvoorbeeld de gemeente en opgenomen in bouwbesluiten. Wij noemen dat “zakelijk vetrouwens onafhankelijk”.
Met andere woorden, koppel deze zaken los van de relatie die je met elkaar hebt. En zoek eventueel met hulp van een onafhankelijke derde naar wat er inhoudelijk juist is.
Helaas ging het in dit geval al vroeg mis in het proces door het gebrek aan een (goede) relatie en dat zie ik vaak. Emoties nemen dan de overhand en primaire behoeften gaan de boventoon voeren. Dit lijkt vaak tot strijd en afgescheidenheid en dat terwijl je vaak nog jaren naast elkaar moet wonen.
Mediation wordt vaak als laatste redmiddel ingezet maar ik zie dat het loont om juist vroeg in het proces een onafhankelijke derde in te zetten. Emoties krijgen dan snel een constructieve plek in de dialoog. Ook Harvard onderstreept dit: http://www.pon.harvard.edu/daily/mediation/mediation-as-problem-solving/
Tot slot: Als de buren elkaar toevallig op straat tegenkomen en gelukkig één van de heren over zijn frustraties heen weet te stappen en zijn empathie inzet, blijkt er van alles bespreekbaar te zijn. Het is een beetje zoals het knopen van je overhemd; je kan maar beter onderaan goed beginnen want anders krijg je het bovenin nooit meer recht.
Robert Jan Steinmetz
Frits Philips jr. & Partners
Open Onderhandelen
Blijf met onze maandelijkse ‘Impuls’ op de hoogte van de ontwikkelingen en onze inzichten op het gebied van: