Mijn vader Wim was net 80 geworden en had wat stevige lichamelijke klachten overwonnen toen we samen in ‘Vaders en Zonen’ stapten. De afstand naar Twente was al tijd om samen een gesprek te beginnen. Het is bijzonder om jezelf en elkaar 24 uur te geven om te reflecteren op ieders vaderschap. We hebben gedeeld wat we aan elkaar waarderen en wat we gemist hebben. Persoonlijk, waardevol en een prachtige manier om dank je wel te zeggen en ook bij sommige dingen te denken: ‘Ik ben blij dat ik dat anders doe’. Het hielp me mijn visie op mijn vaderschap en leiderschap te verhelderen en ‘oude rommel’ die ieder kind meekrijgt los te laten. Dat deed ik nog het meest in het gesprek op de tweede dag toen de zonen apart en de vaders apart de gelegenheid kregen om te bedenken wat er nu typisch bij onze generatie aan verwachtingen leeft en wat wel en niet is waar geworden. Het is dan fijn om te zien dat sommige patronen langs generaties lopen en niet alles met mijn eigen vader en mijn reactie daarop te maken heeft. Onze generatie wil meer met emoties: bereikbaarder zijn voor mijn kinderen, iets meer van mezelf laten zien. Maar dat is ook maar een reflectie van de tijdsgeest. Ik kijk al uit naar het moment dat Matthew of Joseph me vraagt om mee te doen met vaders en zonen en dan zullen zij hun eigen herkenbaarheden hebben: “Heb je Pa weer met zijn emoties :-)”. Ik zou niet zo lang wachten met deelnemen, want over 20 jaar is het maar de vraag of Robert Jan en Daniel het nog wel begeleiden en dat deden ze: open, down to earth en liefdevol. Ik hoop dat velen de gelegenheid krijgen om hiervan te genieten.
Gert-Jan van Wijk
The World We Work In
Blijf met onze maandelijkse ‘Impuls’ op de hoogte van de ontwikkelingen en onze inzichten op het gebied van: